Het kunstwerk toont een serene tafereel aan het meer, zorgvuldig weergegeven in zwart-wit met een buitengewone mate van detail. De scène wordt gedomineerd door een massieve, getextureerde boom aan de rechterkant, met zijn knoestige stam en uitgestrekte takken die een sterk verticaal element vormen. De kunstenaar gebruikt ingewikkelde lijnen om een gevoel van diepte en vorm te creëren, waarbij het gebladerte van de boom wordt weergegeven in een dicht netwerk van delicate lijnen. Boven het meer draagt een met wolken gevulde lucht bij aan de rustige sfeer.

Twee figuren, waarvan de silhouetten tegen het water zichtbaar zijn, lijken in een gesprek of contemplatie verzonken te zijn, ogenschijnlijk onwetend van de blik van de toeschouwer. Het wateroppervlak weerspiegelt het omringende landschap met opmerkelijke precisie, de reflecties versmelten met de verre oever om een bijna dromerige kwaliteit te creëren. Het algehele effect is van rust en tijdloosheid, een moment vastgelegd in monochroom dat uitnodigt tot introspectie. De techniek zelf, met zijn nadruk op lijn en textuur, doet denken aan klassieke illustratie, en roept een gevoel van nostalgie en waardering op voor traditionele artistieke methoden.