Dzieło zanurza widza w tętniącą życiem scenę miejską, prawdopodobnie w centrum miasta, ożywioną dzięki skrupulatnemu kreskowaniu krzyżowemu i niezwykłej grze światła i cienia. Architektura dominuje kompozycję: wysokie budynki wzdłuż ulic, ich fasady szczegółowo opracowane z oknami, balkonami i skomplikowanymi zdobieniami. Duża, zaokrąglona konstrukcja, być może teatr lub przestrzeń komercyjna, zakotwicza jedną stronę widoku, podczas gdy inne budynki cofają się w oddali, sugerując rozległość metropolii. Sprawne użycie linii przez artystę tworzy poczucie głębi i faktury, zapraszając oko do wędrówki po skomplikowanej sieci ulic i budowli. Odczuwalny jest nastrój spotkania; ludzie gromadzą się w grupach, mężczyźni w garniturach i kapeluszach, a kobiety w długich sukniach. Ogólny efekt to kontrolowany chaos i żywa, niemal oniryczna atmosfera.