Scena otwiera się delikatnym spokojem, krajobrazem skąpanym w słońcu, który zaprasza widza do wędrówki. Kompozycja jest zakotwiczona przez rząd drzew, których pnie wyginają się i sięgają ku niebu, kadrując ścieżkę, która prowadzi wzrok głębiej w scenerię. Pociągnięcia pędzla artysty oddają plamiste światło prześwitujące przez liście, tworząc poczucie ruchu i witalności. W oddali grupa budynków gnieździ się wśród drzew, sugerując spokojną wioskę.

Paleta barw zdominowana jest przez zielenie liści, złote odcienie pola oraz miękkie błękity i biele nieba. Artysta mistrzowsko wykorzystuje te kolory, aby wywołać poczucie ciepła i spokoju. Emocjonalny wpływ obrazu to spokój i wytchnienie. Technika artysty, wykorzystująca widoczne pociągnięcia pędzla, jest charakterystyczna dla ruchu impresjonistycznego, oddającego ulotne efekty światła i atmosfery. To migawka z chwili, wizualny poemat o pięknie wsi.