W tym urzekającym dziele dwie kobiety stoją pod drzewem, ich kontrastowe ubrania przyciągają uwagę wśród żywej zieleni. Elegancja kobiety w białej sukience, z podniesionymi rękami, wzbudza poczucie wolności i lekkości, jakby celebrowała piękno otaczającej ją natury. Obok niej kobieta ubrana na ciemno tworzy wyraźny kontrast; jej stoicka obecność nadaje scenie głębię. Kręte pociągnięcia pędzla napełniają krajobraz emocjami, gdzie bogate zielenie trawy i liści wibrują obok solidności pnia drzewa, wydając się żywym kolorem.

Paleta kolorów jest tutaj szczególnie uderzająca: śmiała, ale harmonijna, daje obrazowi radosną witalność. Zielone i brązowe odcienie tworzą tło żywej natury, podczas gdy wyrazistość ubrań przechwytuje emocjonalny strumień, może odzwierciedlając społeczne oczekiwania lub osobiste zmagania. Podejście Muncha do światła i cienia tworzy dynamiczną atmosferę, przywołując figlarny taniec między optymizmem a melancholią, ukazując złożoność ludzkich emocji. To dzieło, zakorzenione w emocjonalnych doświadczeniach artysty, przypomina o pięknie towarzystwa oraz o samotności, którą czasem odczuwamy w jego obrębie.