W tym urzekającym dziele widzimy kobietę leżącą w momencie introspekcji, jej postura jest delikatna, gdy podpierająca głowę dłonią. Typowe luźne pociągnięcia pędzla Renoira evokują miękką żywotność, uchwytując nie tylko temat, ale także atmosferę wokół. Lush zielone tło i subtelne akcenty bogatego listowia tworzą eteryczną ramę dla jej postaci, oferując spokojną ucieczkę od chaosu życia. Ciepłe odcienie mieszają się ze sobą, delikatne różowe kolory jej sukienki odbijają ciepło dnia, a subtelna gra światła tańczy po jej skórze, sugerując delikatny pocałunek promieni słonecznych przefiltrowujących przez liście.

Emocjonalny ciężar tego dzieła zaprasza widzów do zastanowienia się, o czym myśli ta kobieta, gdy marzy. Specyficzna technika nakładania kolorów przez Renoira nadaje głębię jej postaci, wzmacniając jej obecność w kontraście z tłem, nie przyćmiewając go. Ta starannie zachowana równowaga wzmacnia emocjonalny wpływ, przekształcając to, co mogłoby wydawać się prostym momentem, w głębokie badanie samotności i cichej refleksji. Stworzone w 1913 roku, to dzieło uchwyca umiłowanie Renoira do doświadczeń życiowych, napełniając je witalnością, która bezpośrednio odnosi się do własnych chwil zatrzymania się i marzenia widzów.