Ten delikatny obraz przedstawia młodą dziewczynę spokojnie odpoczywającą na ziemi, otoczoną cichym, naturalnym krajobrazem. Subtelne pociągnięcia pędzla artysty i miękka, stonowana paleta barw tworzą atmosferę marzenia, gdzie postać zdaje się niemal stapiać z otaczającą ziemią i liśćmi. Dziewczyna, ubrana prosto w jasną sukienkę, leży na boku z spokojnym wyrazem twarzy, a jej blond włosy miękko opadają wokół twarzy, wywołując uczucie spokoju i niewinności.

Kompozycja jest intymna i skupiona, postać zajmuje większość obrazu, przyciągając widza do jej cichego świata. Stonowane zielenie, brązy i błękity harmonijnie się łączą, wzmacniając emocjonalny wpływ ciszy i odpoczynku. Dzieło to, przypominające realizm akademicki końca XIX wieku, łączy naturalizm z poetycką wrażliwością, zapraszając do refleksji nad młodością, odpoczynkiem i delikatnym objęciem natury.