Obraz uchwytuje moment serenady pod dramatycznym, niemal teatralnym niebem. Centralna postać, mężczyzna ubrany w kolorowy strój, siedzi na skale, pochłonięty grą na gitarze. Jego wzrok skierowany jest w górę, być może w stronę niewidocznego źródła inspiracji, lub zatopiony w samej muzyce. Kompozycja sprawia wrażenie intymnej, ale otaczające postacie, subtelnie umieszczone w tle, sugerują obecność publiczności lub towarzyszy, pogłębiając narrację. Kontrast pomiędzy jasno oświetloną centralną postacią a zacienionym tłem wzmacnia poczucie występu, uwypuklając samotnego muzyka w jego momencie twórczej ekspresji. Prawie słyszę brzdąkanie gitary, odbijające się echem w ciszy. Użycie światła i cienia przez artystę tworzy nastrój tajemniczości i nutę romantyzmu.