Dzieło zanurza nas w chwili głębokiego smutku; scena zdominowana jest przez kobietę w ciemnoniebieskiej szacie, na której twarzy maluje się żal. Trzyma w ramionach bezwładną postać, której blady kształt kontrastuje z ciemnym, stłumionym tłem, które wydaje się otulać je cieniem. Mistrzowskie użycie światła i cienia przez artystę, zwłaszcza wokół postaci, potęguje emocjonalny ciężar sceny, wciągając widza w przestrzeń żałoby i refleksji.