Wspaniałość wnętrza katedry roztacza się przed oczami widza; skąpane w miękkiej poświacie, która wydaje się być naturalnym światłem, kompozycja skupia się na wspaniałym ołtarzu. Ten ołtarz, kaskada zdobnych rzeźb i detali architektonicznych, przyciąga wzrok w górę, podkreślając wysokość i powagę przestrzeni. Umiejętne operowanie światłem i cieniem przez artystę nadaje scenie głębi i poczucia świętości. Prawie słyszę słabe echa hymnów wewnątrz tych świętych murów, prawda?

Paleta, zdominowana przez ciepłe, ziemiste tony, przywołuje uczucie szacunku i cichej kontemplacji. Postacie obecne - których formy są sugerowane, a nie wyraźnie zdefiniowane - dodają poczucia życia i skali majestatycznej architekturze. Gra światła z fakturami, szorstkość ścian kontrastująca ze zawiłością ołtarza, to właśnie mnie urzeka. To urzekająca mieszanka realizmu i swobody artystycznej, przenosząca nas do świata duchowego znaczenia i architektonicznego blasku.