Dzieło ukazuje spokojny krajobraz nad rzeką, gdzie woda odbija zielone liście i zachmurzone niebo. Artysta stosuje uproszczoną formę, niemal zbliżającą się do abstrakcji, z blokami koloru definiującymi krajobraz. Użycie stonowanych tonów tworzy poczucie spokoju, chwilę uchwyconą w czasie. Odbicie w wodzie jest kluczowym elementem, podwajającym wpływ drzew i podkreślającym ciszę sceny.

Kompozycja wydaje się zrównoważona, poziome linie brzegu rzeki i odległego horyzontu zapewniają poczucie stabilności, podczas gdy miękkie krzywizny drzew i ich lustrzane odbicia dodają odrobinę płynności. To obraz, który wywołuje poczucie cichej kontemplacji. Prostota techniki ukrywa głębię emocjonalnej reakcji, jaką wywołuje. Prawie słyszałem delikatne pluskanie wody o brzeg, cichy szelest liści i odległy śpiew ptaka.