Obraz ukazuje dramatyczną scenerię górską, w której rwąca rzeka toruje sobie drogę przez surowy krajobraz. Strzeliste sosny i skaliste wychodnie kadrują scenę, prowadząc wzrok do młyna wodnego położonego wśród drzew; jego zwietrzałe drewno sugeruje upływ czasu. Artysta mistrzowsko posługuje się światłem i cieniem, z dramatycznym niebem nad głową, sugerującym nadchodzącą burzę.

Kompozycja jest zrównoważona, a rzeka pełni funkcję centralnego elementu, prowadzącego wzrok widza. Paleta barw zdominowana jest przez odcienie ziemi, z akcentami zieleni i błękitu, które ożywiają całą scenę. Ogólne wrażenie to nieokiełznana natura, miejsce, w którym siła wody i odporność konstrukcji kontrastują ze sobą. Pociągnięcia pędzla artysty, choć niezbyt szczegółowe, oddają poczucie ruchu i głębi. Jest to świadectwo zdolności artysty do wywoływania poczucia podziwu i zachwytu.