W tej potężnej przedstawieniu wojny, ponury krajobraz uchwyca skutki zażartej bitwy — przerażająca biel śniegu pokrywającego ziemię służy jako przypomnienie o utraconych życiach. Biały kolor zimy drastycznie kontrastuje z ciemnymi postaciami rozrzuconymi na pierwszym planie, reprezentującymi poległych żołnierzy, których życie brutalnie się skończyło. Nagie drzewa z kościstymi gałęziami przywołują uczucie osamotnienia; wokół panuje lodowata cisza, która pozwala widzowi poczuć ciężar tragedii.

Dalej, linia żołnierzy stoi w poważnej formacji, ich mundury wyróżniają się na białym tle, może oznaczając moment szacunku dla tych, którzy zginęli. Góry w tle majestatycznie wznoszą się, zdają się obserwować horrory dziejące się u ich stóp. Paleta kolorów, zdominowana przez biel i szarości, wzmacnia ponury nastrój — wygląda jakby sam krajobraz opłakiwał utracone życie w konflikcie. Emocjonalny wpływ jest głęboki — cisza sceny, w połączeniu z tragiczną stratą, zaprasza do refleksji nad brutalnością wojny i jej dalekosiężnymi konsekwencjami.