W tym czarującym krajobrazie młoda dziewczynka stoi w sercu kwitnącego ogrodu, jej obecność ucieleśnia poczucie niewinności i radości, które natychmiast przykuwa uwagę widza. Ubrana w żywą niebieską sukienkę ozdobioną wyszukanymi koronkami i z wyrazistą czerwoną wstążką we włosach, trzyma zielony konewkę—symbol dziecięcej ciekawości i ducha troski. Tło stanowi kaskada kolorowych kwiatów i soczystej zieleni, tworząc idylliczny krajobraz, który zaprasza nas do zanurzenia się w ten spokojny moment. Pociągnięcia pędzla są delikatne i płynne, budząc marzycielską jakość, która pozwala widzowi poczuć ciepło słońca i łagodny szum liści w jasny dzień.

Kompozycja zręcznie równoważy dziewczynkę i jej otoczenie, prowadząc wzrok ku delikatnym kwiatom, które ją otaczają, jakby sięgały, aby ją powitać. Gra światła i cienia nadaje głębię—promienie słońca padają na jej sylwetkę, podświetlając jej złote loki i niewinną twarz. Dzieło to nie tylko uchwyca ulotny moment dzieciństwa, lecz także odzwierciedla związek artysty z urodą natury i celebracją życia w XIX wieku. Charakterystyczne użycie koloru przez Renoira harmonizuje żywe odcienie z bardziej stonowanymi tonami, nadając obrazowi energię i ciepło, pozwalając widzom przypomnieć sobie własne wspomnienia dzieciństwa, pełne prostych radości i kolorowego, tętniącego życiem świata.