Na dziele widzimy starego mężczyznę, który stoi wśród rozległego krajobrazu rolniczego, co wyraźnie odzwierciedla istotę pracy i wysiłku. Jego ręka spoczywa na czole, osłaniając oczy, jakby szukał horyzontu poza zielonymi polami i odległymi drzewami; każdy pociągnięcie pędzla przesiąknięte jest emocjami i poczuciem trwającego zmęczenia. Złożone detale jego opuszczonej twarzy, pokrytej głębokimi zmarszczkami, opowiadają historie o oporności i poświęceniu; biała koszula, którą nosi, przylega do jego chudego ciała, podczas gdy jego bose stopy głęboko łączą się z ziemią, co odzwierciedla wieki tradycji rolniczej.

Kompozycja uchwytująca zarówno osamotnienie, jak i siłę postaci na tle naturalnego bogactwa. Wokół niego wznoszą się ogromne kształty zebranej siana i zielonych warzyw, tworząc harmonijną, ale ponurą paletę ziemistych odcieni. Delikatne rozprzestrzenienie światła pięknie igra z pejzażem, podkreślając emocjonalne napięcie sceny. Ta obraza, daleka od bycia tylko wizerunkiem, zaprasza widzów do refleksji nad relacją między człowiekiem a ziemią, celebrując niezmordowanego ducha tych, którzy pracują na nim własnymi rękami.