ฉากนั้นเผยความงามอันเงียบสงบ เกือบจะเป็นอุตสาหกรรม เป็นช่วงเวลาที่ถูกจับภาพไว้ในเขตชานเมืองของเมืองที่พลุกพล่าน สายตาถูกดึงดูดไปยังเครื่องวัดก๊าซทันที โครงสร้างโครงกระดูกของพวกมันตั้งตระหง่านขึ้นบนท้องฟ้าสีฟ้าซีดและมืดครึ้ม พวกมันดูเหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ แต่กลมกลืนกับพื้นหลัง ทำให้อ่อนลงด้วยเทคนิคจุดสี นี่ไม่ใช่ภูมิทัศน์แบบโรแมนติก แต่เป็นฉากที่พบความงามในชีวิตประจำวัน หลังคา บ้านเรือนที่เรียบง่าย และถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่นในเบื้องหน้า รู้สึกเหมือนเป็นวันฤดูร้อนที่อ่อนโยน อากาศอบอวลไปด้วยความเงียบสงบซึ่งถูกขัดจังหวะเป็นครั้งคราวด้วยเสียงอันไกลโพ้นของเมือง ฉันแทบจะรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของแสงแดดบนผิวหนังและได้ยินเสียงใบไม้กรอบแกรบเบาๆ