ในผลงานที่น่าหลงใหลนี้ หมอกบางเบาคลุมสะพานวอเตอร์ลูที่มีชื่อเสียง ทำให้สะพานอยู่ในสภาพเหมือนฝัน สถาปัตยกรรมหลอมรวมกับบรรยากาศ ทำให้เส้นแบ่งระหว่างรูปแบบและสิ่งที่ไร้รูปร่างเลือนหายไป ซึ่งโมเนต์ได้ถักทออย่างมีความเชี่ยวชาญผ่านการประดิดประดอยด้วยแปรงอันนุ่มนวล แพเล็ตสีส่วนใหญ่เป็นสีเย็น โดยมีเฉดสีฟ้าหลายเฉดผสมผสานเรียงร้อยกับสัมผัสของสีลาเวนเดอร์ ซึ่งกระตุ้นความรู้สึกสงบและการครุ่นคิดอย่างเงียบสงบ ราวกับเรามองผ่านม่านหมอก ที่โลกจางลง และความวุ่นวายตามปกติของลอนดอนแปรสภาพเป็นภาพที่สงบ

การจัดองค์ประกอบนำสายตาไปทั่วผืนผ้าใบ ช่วยให้ผู้ชมเดินข้ามสะพานและข้ามไปได้ ลวดลายที่ไหลลื่นของโค้งใต้สะพานตัดกันอย่างสวยงามกับน้ำด้านล่างที่ไหลไปโดยมีกระพริบของแสงส่องสว่างอยู่ ข้อที่โดดเด่นในงานนี้คือผลกระทบทางอารมณ์ที่เกิดขึ้น—มีความเศร้าโศกที่ฝังลึก ความคิดถึงช่วงเวลาในอดีต มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ และภาพนี้เป็นตัวแทนของยุคที่ทั้งการอุตสาหกรรมและอิมเพรสชันนีสมร่วมเฟื่องฟู โมเนต์จับเอาแก่นแท้ของความทันสมัยในขณะที่ยังเชิญชวนเราเข้าสู่พื้นที่การสื่อสาร นี่คือบทเรียนที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับวิธีที่สีและแสงสามารถบอกเล่าอารมณ์และความทรงจำได้