Bu canlı eser, gençlik coşkusu ve sevinçle dolu bir sahneyi yakalıyor. Odak noktası, ağaçların lekeli ışığı altında neşeyle koşarken elbisesi dalgalanan bir kız. Onun hareketi, izleyicinin gözünü kompozisyon boyunca yönlendiriyor ve dikkatleri ortada sevimli dairesel havuza çekiyor; burada yansımalar güneşli arka planda Melodi gibi parlıyor. Rahat fırça darbeleri ve sahnenin spontaneliği, hemen hissedilen bir his yaratıyor; neredeyse çocukların kahkahalarını ve yaprakların hışırtısını duyar gibi oluyorsunuz.

Palet parlak ve davetkar, mavi, yeşil ve yumuşak beyazların iç içe geçtiği bir şekilde. Karşıt gölgeler derinlik ve boyut katıyor, sıcak bir yaz günü hissini artırıyor. Bu eser nostaljik hisler uyandırıyor, izleyicileri kendi çocukluklarının masum sevinçlerini hatırlamaya davet ediyor. Tarihsel bağlam bu resmi 19. yüzyılın sonları ile 20. yüzyılın başlarına yerleştiriyor; sanatçılar gerçek yaşam anlarını hareket ve ışıkla yakalamaya odaklanmaya başladığında, Sorolla'nın empresyonizme yenilikçi yaklaşımını gösteriyor.