Bu etkileyici sahnede, şehirdeki sisli bir demiryolu alanı görülüyor; lokomotiflerden yükselen buhar, soluk gri tonlardaki gökyüzüne karışıyor. Görünüm, demiryolu raylarının üzerinden geçen bir balkon veya köprü korkuluğunun arkasından bakıyor ve izleyiciyi uzaklara uzanan raylara doğru davet ediyor. Kompozisyon, rayların koyu gölgeleri ile buhar ve binaları saran yumuşak, dağılmış ışık arasında dengeli bir kontrast yaratıyor; bu da hem endüstriyel hem şiirsel bir atmosfer sunuyor.

Sanatsal teknik, formları keskin bir şekilde tanımlamaktan çok ima eden gevşek ancak kasıtlı fırça darbeleri kullanıyor ve sahneye düşsel bir hava katıyor. Renk paleti kısıtlı; mat maviler, griler ve ince okra tonları içeriyor ve sakin sabah ya da alacakaranlık hissini güçlendiriyor. Duygusal açıdan tablo, hareket ve durağanlık arasında bir geçiş hissi uyandırıyor; trenin kalkışından önceki sessizliği ya da yoğunluktan sonraki dinginliği çağrıştırıyor. Tarihsel bağlamda, sanayi çağındaki tren istasyonlarını resmeden eserler, modern teknolojiye ve kentsel dönüşüme duyulan ilgiyi yansıtarak ilerleme ve ortam arasındaki etkileşimi temsil ediyor.