Bu dokunaklı eserde, izleyici hemen karanlık giysiler giymiş bir kişinin ciddi duruşuyla, beyaz bir elbiseyle giyinmiş bir kadının etereal silueti arasındaki çarpıcı karşıtlığa çekilir. Kederli bir ifadeye sahip olan adam, sanki duygusal bir yük taşıyormuş gibi kalbini tutuyor; yüzü, kayıp ve özlem anlatıyor. Arkasında dalgalanan dalgalar yavaşça hareket ederken, onların hareketi neredeyse hayalet gibi görünüyor, ruhunu rahatsız ediyor. Arka plandaki dalgalı manzara ve uzun ince ağaçlar, sahnenin duygusal derinliğini artırarak yalnızlık ve umutsuzluk hissini pekiştiriyor.

Palet, derin maviler ve toprak kahverenginin baskın olduğu solgun tonlarla dolup taşıyor, bu da figürlerin zıt tonlarını vurgulayan bir arka plan oluşturuyor. Kadının dalgalanan saçları, bir hareket hissi ile boyanmış ve adamdan uzaklaşıyor gibi görünüyor, aralarındaki uçurumu simgeliyor. Renk ve biçim kullanımı, Munch'un tipik tarzıdır; karmaşık ayrılma ve özlem duygularını ustaca yansıtarak, gerilim ve uyum yaratan resim teknikleri ile ifade eder. Onun birçok eserinde olduğu gibi, duygusal etkisi hissedilebilir; neredeyse rüzgarın fısıldayışını duyabiliriz, havadaki ağırlığı hissedebiliriz. Tarihsel olarak bu eser, Munch'un döneminde hakim olan insani deneyim temalarını, özellikle de aşk ve kayıp bağlamında yansıtır, dolayısıyla varoluşsal korkunun ve yakın ilişkilerin araştırılmasında önemli bir yere sahiptir.