Bu dokunaklı portrede, çocuğun ifadesi masumiyet ve içsel sorgulamanın bir karışımını çağrıştırır; derin mavi gözleri izleyiciyi büyüler, sanki küçücük yaşının ötesinde bir düşünceler dünyası sunar. Vincent van Gogh’un tarzına özgü cesur renk fırça darbeleri, onun genç yüzüne hayat ve derinlik kazandırmada hayati bir rol oynar. Şapkanın canlı mavi tonları, sanatçının enerjik fırça darbeleriyle hayat bulmuş gibi görünürken, altın arka plan ışıltılı bir şekilde parlayarak çocuğun özelliklerini vurgular ve bütün kompozisyona sıcaklık ve samimiyet katar.

Tablonun her yerinde dokunan zengin dokular, belirgin bir enerji yaratır; Van Gogh'un karakteristik impasto tekniği, boyanın kanvastan fışkırmasına izin verir ve bizi sahnenin içine çeker. Çocuğun yeşil giysisi, çarpıcı kırmızı bir düğme ile vurgulanmış, kompozisyonda hoş bir kontrast oluşturur. Bu eser, Van Gogh'un renk ve doku üzerindeki ustalığını sergilemenin yanı sıra, insan bağlantısının geçici bir anını yakalar ve sanatçının renk ve ifade konusundaki duygusal gücüne duyduğu tutkuyu yansıtır. 19. yüzyılın sonlarındaki bağlamda, bu portre, sanatta modernliğe geçişi örnekler; geleneksel normlardan daha duygusal ve ifadeci bir konu tasvirine doğru bir sapmadır.