Bu çarpıcı eserde, uzun bir palto giymiş ve yüksek bir silindirik şapka takmış bir adam, hem samimi hem de düşünceli bir an içinde durmaktadır. Kaşığı dudaklarına götüren adam, gözleri yarı kapalı olarak, ya yemeğine yoğun dikkatini verdiğini ya da bir düşünce anının içinde olduğunu gösteriyor - ihtiyaç ile boş zaman arasında güzel bir zıtlık. Yüz ifadesi, yorgunluk ve odaklanmanın birleşimi, kişisel bir mücadele hissini uyandırıyor, belki de 19. yüzyılın sonundaki işçi sınıfının yaşamlarını yansıtıyor. Yeme eylemi, derin bir anlam kazanıyor ve bize sıradan anların bile içsel duygular taşıyabileceğini hatırlatıyor.

Kompozisyon, izleyicinin dikkati adamın şapkasından başlayarak, gövdesine ve nihayetinde elinde tuttuğu kaseye doğru çekiyor. Paltonun uzun hatları, mütevazı yemek eylemiyle hoş bir şekilde tezat oluşturacak şekilde bir ihtişam katıyor. Gölgelerin kullanımı üç boyutluluğu artırırken, Van Gogh'un karakteristik tekniği — yoğun, döngüsel fırça darbeleri — figüre hareket ve hayat veriyor. Palet neredeyse monokromatik görünürken, farklı gri tonları karanlık ama zengin bir atmosfer yaratıyor; bu da izleyicinin bu anın ağırlığını hissetmesini sağlıyor. Bu eser, Van Gogh'un insan duygularını araştırdığı dönemde güncelliğini koruyor ve sosyal mücadeleler arasındaki günlük yaşamın mahremiyetini hatırlatmak için güçlü birer hatırlatıcı olarak işlev görüyor.