W tym uderzającym dziele sztuki mężczyzna ubrany w długi płaszcz i wysoki cylinder znajduje się w chwili, która wydaje się jednocześnie intymna i refleksyjna. Trzymając łyżkę przy wargach, jego oczy są półprzytomne, co może sugerować zarówno intensywną uwagę na jedzeniu, jak i chwilę refleksji — piękne zestawienie między potrzebą a odpoczynkiem. Jego wyraz twarzy, połączenie zmęczenia i skupienia, budzi poczucie osobistej walki, być może odzwierciedlając życie klasy robotniczej pod koniec XIX wieku. Prosty akt jedzenia nabiera głębi, przypominając nam, że nawet codzienne chwile mogą nieść ciężar emocjonalny.

Kompozycja przyciąga wzrok widza od kapelusza mężczyzny, przez jego tors, aż w końcu do misy trzymanej w jego rękach. Wydłużone linie płaszcza dodają odrobinę majestatu, kontrastując ładnie z pokorną aktywnością jedzenia. Użycie cieni podkreśla formę trójwymiarową, a charakterystyczna technika Van Gogha — intensywne, wirujące pociągnięcia pędzla — nadaje postaci ruch i życie. Paleta wydaje się prawie monochromatyczna, z różnymi odcieniami szarości tworzącymi mroczną, ale bogatą atmosferę, pozwalając widzowi poczuć ciężar tej chwili. To dzieło jest istotne w kontekście eksploracji ludzkich emocji przez Van Gogha, stanowiąc potężne przypomnienie o godności, którą można znaleźć w codziennym życiu, pomimo społecznych zmagań.