Eser, derin bir keder ve esaret sahnesini tasvir ediyor. Derin siyah bir örtü giymiş bir kadın, acı ve umutsuzluğun bir kanıtı olan duruşuyla, merkezi figür olarak duruyor. Etrafında, farklı tonlarda sarımsı kahverengi, kırmızı ve mavi giysiler giymiş diğer figürler, kompozisyon boyunca bakışları yönlendiriyor. Klasik çizgileri ve sıcak tonlarıyla mimari, antik dünyada bir ortamı, insan dramı için zamansız bir sahneyi öneriyor. Sanatçı, sahnenin duygusal derinliğini artırmak için ışık ve gölgeyi ustaca kullanıyor, kadının izole edilmiş figürünü, günlük yaşamın, su testileri taşıyan kadınların fonunda öne çıkarıyor.