Bu görkemli sahne, detaylı bir iç mekânda kralı bir figür ve bir şövalyenin mitolojik anlamlarla dolu dramatik bir anlatımı canlandırdığı bir kompozisyonu sunar. Uzun prenses, iplik eğirme tezgahının yanında sakin ama otoriter bir ifadeyle duruyor; tezgahın milinde narin bir kuş konmuş. Çiçek motifleriyle süslü gösterişli bir elbise giymiş, yere kadar uzanan zengin bir pelerin taşıyor ve büyük kurşunlu cam pencerelerden süzülen yumuşak, büyüleyici ışıkla çevrili. Karşısında, parlak zırh giymiş ve pelerini dalgalanan genç şövalye, bir elinde mızrak diğer elinde miğfer tutarak prensesin gözlerine kilitlenmiş, asil bir görev için hazır gibi görünüyor. Pencerelerin altındaki lüks ahşap paneller karmaşık çiçek ve armalarla süslenmiş, masalsı atmosferi zenginleştiriyor.

Sanatçı ince çizgiler ve hassas yıkamalar kullanarak ışıldayan bir etki yaratıyor; soluk ama sıcak tonlardan oluşan paletinde, ortaçağ temasını yansıtan hafif kırmızı, altın ve yeşil tonlar bulunuyor. Kompozisyon dengeli ama gerilim dolu—prensesin dik duruşu şövalyenin dinamik pozuyla ve dalgalanan pelerinle uyum içinde zıtlık yaratıyor. Hareketsizlik ve hareket arasındaki bu etkileşim, ahşap döşeme dokusundan kumaşın yumuşak katlarına kadar olan detaylarla birleşerek izleyiciyi şövalye romantizmi ve zamansız bir efsane çağrısına davet ediyor. Eser, başlıkta ima edilen Aziz George ile ejderha arasındaki efsanevi karşılaşmayı duygusal olarak reverans ve beklenti hissiyle yansıtıyor; cesaretin, erdemin ve kaderin mitolojide birleştiği klasik bir tema.