Sanat eseri, karmaşık mavi tonlar ve derin gölgelerin bir uyumuyla duyularınızı sararken, huzurlu ama gizemli bir gece manzarasını çağrıştırıyor. Yıldızlar arasındaki karanlıkta bir koruyucu gibi asılı duran gümüş parıltılı bir ayın altında, sahne bize geniş bir dağ yelpazesini tanıtıyor—her zirve ve vadi, indigo ve çelery renginin farklı tonlarıyla nazikçe birbirine karışıyor. Sanatçı, renk paletini ustalıkla kullanarak, ön plandaki karamsar silüetlerden uzaktaki tepenin eterik parıltısına akıcı bir şekilde geçiş yapan gradyanlar kullanarak rüya gibi bir kalite yaratıyor.

Özellikle aklı çeken şey, derinlik ve alan duygusudur; ince gradyanlar dağları ve üzerindeki gökyüzünü hem davetkar hem de uzak hissettiriyor. Doğal formlar nazikçe dalgalar gibi yükselerek keşfe davet ederken aynı zamanda bir çeşit durağanlık dayatıyor, sanki bu sessiz, alacakaranlık krallıkta dolaşmaya davet ediyormuş gibi. Roerich’in eseri, mistik ve manevi ilgi alanlarından doğarak, yalnızca manzara olmanın ötesine geçiyor, doğanın dünyasında var olan güzellik ve görkemi hatırlatıyor.