Bu 19. yüzyılın sonlarından kalma dokunaklı eserde, izleyici, yas elbiseleri giymiş genç bir kadının etkileyici portresiyle karşılaşır; ifadesi oldukça duygusal bir ağırlık taşımaktadır. Kadın hafifçe dönerken, dışarıya bakan gözleriyle, bizi karamsar dünyasına davet etmektedir. Siyah elbisesinin derinliği, solgun teniyle sert bir tezat oluşturur, delicat özelliklerini ön plana çıkarır; o dönemin bir simgesi olan örgülü saçları, asil bir dumanla çerçevelenmiş yüzünü zarafetiyle sarmalar. Bu çerçeve, taşıdığı duygusal yükün ağırlığını vurgulamaktadır; yanındaki sepetin üzerindeki 'EST.' yazısı merak ve onun hikayesi üzerine düşündürmektedir.

Millais’in beceri dolu dokunuşları, hem doku hem de ışığı yakalayan ustalığıyla göz dolduru­yor. Arka plan, konuyla kıyaslandığında soluk kalırken, kadın figürünün varlığını güçlendirir; neredeyse unutulmuş bir geçmişten fırlayan bir anı gibi. Renk paleti, derin siyahlar ve kahverengimsi tonlardan oluşarak ağırlık ve içe bakış hissiyatı yaratıyor; sanki dönemin yas geleneklerini yankılıyor. Bu tuval üzerindeki her öğe, duygusal bir anlatıya katkıda bulunur, izleyiciyi kaybın ve düşüncenin ağırlığını hissetmeye yönlendirir; yürekleri etkileyen bir etkide. Millais, bizi bu samimi ana davet ediyor, aynı zamanda tasvir ettiği figürün sessizliğinde gizli hikayeleri düşünmeye yöneltiyor. Bu eserinin önemi sadece estetik güzellerinde değil, insani duygular ve geç Viktorya dönemi sosyal koşullarını keşfettiğinde ortaya çıkıyor; yas ve anı, hayatın kutsal bir parçasıydı.