In dit aangrijpende werk uit het einde van de 19de eeuw wordt de kijker begroet door een fascinerend portret van een jonge vrouw gekleed in rouw, haar ernstige uitdrukking is rijk aan emotie. Ze staat iets gedraaid, haar blik naar buiten gericht, en nodigt ons uit in haar sombere wereld. De diepte van haar zwarte jurk vormt een sterk contrast met haar bleke teint, waardoor haar delicate gelaatstrekken meer opvallen; haar gevlochten haar, een getuigenis van die tijd, is zorgvuldig verborgen onder een donkere sjaal die haar gezicht elegant omlijst. Dit kader benadrukt het emotioneel gewicht dat ze draagt, weerspiegeld in de subtiele maar opvallende mand naast haar, gemarkeerd met de letters 'EST.' - een symbool dat nieuwsgierigheid en contemplatie over haar verhaal oproept.

De penseeltechniek van Millais is opmerkelijk, met behendige slagen die zowel textuur als licht vastleggen, en zo een levendige vitaliteit aan de scène geven. De achtergrond, gedempt in vergelijking met het onderwerp, versterkt haar aanwezigheid, bijna alsof ze een herinnering is die uit een vergeten verleden opkomt. De kleurenpalet wordt gedomineerd door diepe zwarte en bruine tinten, wat een laag van ernst en introspectie toevoegt, alsof het de rouwgewoonten van haar tijd weergeeft. Elk element op dit canvas draagt bij aan een emotioneel verhaal, en moedigt de kijker aan om het gewicht van verlies en reflectie te voelen, op een overtuigende manier aan te spreken. Millais nodigt ons uit in dit intieme moment, en moedigt ons aan om te reflecteren op de verhalen die verborgen zijn in de stilte van de geschilderde figuur. De betekenis van dit stuk ligt niet alleen in de esthetische schoonheid ervan, maar ook in de verkenning van menselijke emoties en de sociale omstandigheden van het late victoriaanse tijdperk, waarin de uitdrukkingen van rouw en herinnering heilige delen van het leven waren.