Το 'Νυχτερινό Καφέ' του Γκωγκέν περιβάλλει τον θεατή σε έναν κόσμο νωχελικής περισυλλογής· έναν κόσμο σκιών και κορεσμένων χρωμάτων. Τα έντονα κόκκινα τοιχώματα και το κιτρινωπό φως δημιουργούν μια βαριά ατμόσφαιρα, που θυμίζει μια αποπνικτική βραδιά. Μια γυναίκα, ίσως η ιδιοκτήτρια, κάθεται σε ένα τραπέζι, το βλέμμα της καρφωμένο στον θεατή, η έκφρασή της ένα μείγμα κόπωσης και λεπτής διασκέδασης. Ακουμπά το κεφάλι της στο χέρι της, μια χειρονομία ευκολίας και ίσως πλήξης. Το σμαραγδί πράσινο του τραπεζιού του μπιλιάρδου έρχεται σε έντονη αντίθεση με τους γύρω τόνους, τραβώντας το βλέμμα, μια σκηνή για τις φιγούρες στο βάθος. Η σκηνή είναι γεμάτη από μια αίσθηση ησυχίας, σχεδόν μελαγχολικής ακινησίας, σαν να έχει επιβραδυνθεί ο χρόνος σε αυτόν τον αμυδρά φωτισμένο χώρο. Είναι μια στιγμή που έχει καταγραφεί, μια φευγαλέα ματιά στις ζωές εκείνων που συχνάζουν σε αυτό το καφέ, ο καθένας με τις δικές του άρρητες ιστορίες.