‘ไนท์ คาเฟ่’ ของโกแกงโอบล้อมผู้ชมไว้ในโลกแห่งการไตร่ตรองที่เฉื่อยชา โลกแห่งเงาและสีสันอิ่มตัว ผนังสีแดงเข้มและแสงสีเหลืองสร้างบรรยากาศที่หนักอึ้ง ชวนให้นึกถึงช่วงเย็นที่อบอ้าว ผู้หญิงคนหนึ่ง บางทีอาจเป็นเจ้าของร้านนั่งอยู่ที่โต๊ะ สายตาของเธอจ้องมองผู้ชม การแสดงออกของเธอเป็นการผสมผสานระหว่างความเหนื่อยล้าและความสนุกสนานเล็กน้อย เธอวางศีรษะลงบนมือ ซึ่งเป็นท่าทางที่แสดงถึงความสบายใจและบางทีอาจจะเบื่อหน่าย สีเขียวมรกตของโต๊ะบิลเลียดตัดกันอย่างเด่นชัดกับสีรอบข้าง ดึงดูดสายตา เป็นฉากหลังสำหรับตัวละครในฉากหลัง ฉากนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกสงบเงียบ เกือบจะเป็นความนิ่งเฉยแบบเศร้าโศก ราวกับว่าเวลาได้ช้าลงในพื้นที่ที่มีแสงสลัวแห่งนี้ เป็นช่วงเวลาที่ถูกบันทึกไว้ เป็นภาพสะท้อนอันแวบวับในชีวิตของผู้ที่มาเยือนคาเฟ่นี้ แต่ละคนก็มีเรื่องราวที่ไม่ได้เอ่ยถึงเป็นของตัวเอง