„Nocna kawiarnia” Gauguina otacza widza światem leniwej kontemplacji; światem cieni i nasyconych barw. Intensywne czerwone ściany i pożółkłe światło tworzą ciężką atmosferę, przypominającą parne popołudnie. Kobieta, być może właścicielka, siedzi przy stole, jej spojrzenie skierowane na widza, jej wyraz twarzy to mieszanka zmęczenia i subtelnej wesołości. Opiera głowę na dłoni, gest luzu i być może znudzenia. Szmaragdowa zieleń stołu bilardowego kontrastuje ostro z otaczającymi odcieniami, przyciągając wzrok, będąc sceną dla postaci w tle. Scena wypełniona jest poczuciem ciszy, niemal melancholijnego bezruchu, jakby czas zwolnił w tej słabo oświetlonej przestrzeni. To uwieczniony moment, przelotne spojrzenie na życie tych, którzy uczęszczają do tej kawiarni, z których każdy ma swoje niewypowiedziane historie.