Eser, bir kilisenin görkemli cephesini yakalar; karmaşık detayları narin sulu boya yıkamalarla verilmiştir. Binanın mimarisi, görkemli süslemeleriyle gözü çeken, net bir odak noktasıdır; soğuk, yaşlı taşı neredeyse hissedebilir ve kutsal salonlarının içindeki yankıları hayal edebilirsiniz. Kompozisyon, izleyicinin bakışını, inanç ve tarihin hikayelerini fısıldayan görkemli giriş kapısına odaklar.

Sanatçı, cepheyi aydınlatan güneşin nazik dokunuşuyla, ışık ve gölgeyi ustalıkla kullanır. Bu ışık oyunu, binanın yapısına derinlik verir. Küçük olsalar da figürler, sanki sokakta durup yukarı bakıyormuş gibi bir ölçek hissi verir. Genel duygu, insanın yaratıcılığının ve bağlılığının güzelliğini durup düşünmeye davet eden bir dinginlik ve zamansızlıktır.