Η σκηνή ξεδιπλώνεται με μια ήρεμη οικειότητα, μια ματιά σε έναν γαλλικό κήπο. Η σύνθεση πλαισιώνεται έξυπνα από τα ελικοειδή, σκούρα κλαδιά των δέντρων στο προσκήνιο, δημιουργώντας μια φυσική αψίδα που τραβάει το μάτι πιο βαθιά στην προοπτική. Μέσα από αυτή την δενδρώδη αγκαλιά, βλέπουμε μια ομάδα κτιρίων. Οι χλωμοί τοίχοι και οι κόκκινες κεραμοσκεπές τους απαλύνονται από το διάχυτο φως του συννεφιασμένου ουρανού. Οι πινελιές είναι χαλαρές και ζωντανές, αποτυπώνοντας τις λεπτές παραλλαγές του φωτός και της σκιάς σε όλη τη σκηνή.