Αυτή η ήρεμη σκηνή αποτυπώνει δύο νεαρά κορίτσια κοντά σε μια ρουστίκ πέτρινη βρύση, μια στιγμή τρυφερού μοίρασματος παγωμένη στο χρόνο. Το μεγαλύτερο κορίτσι, στεγνό στα πόδια πάνω στο μαλακό έδαφος, γέρνει προσεκτικά μια μεγάλη πράσινη κεραμική κανάτα για να προσφέρει νερό στη μικρότερη, που γονατίζει υπομονετικά, με τα χείλη μισάνοιχτα, έτοιμη να πιει. Τα απλά και ρέοντα ρούχα τους αντανακλούν την ήρεμη ομορφιά της αγροτικής ζωής, ενώ ο ήπιος φυσικός φωτισμός λούζει το δέρμα τους με απαλή λάμψη, τονίζοντας την αθωότητα και την καθαρότητα. Το φόντο απλώνεται σε ένα εντυπωσιακό, ελαφρώς θολό αγροτικό τοπίο που αναδεικνύει τη στενή στιγμή του προσκηνίου χωρίς να αποσπά την προσοχή.

Η ευαίσθητη πινελιά του καλλιτέχνη αποκαλύπτει την τεχνική τελειότητα στο ρεαλισμό και την υφή – από τη λεία υφή της κανάτας μέχρι την απαλότητα των μαλλιών των κοριτσιών και την τραχιά επιφάνεια του πετρώματος. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα σε μια κάθετη ροή από τα γυμνά πόδια που τα ριζώνουν, στα εστιασμένα πρόσωπα των αδελφών και στην κανάτα που τα συνδέει, δημιουργώντας μια αρμονική και ρέουσα σύνδεση. Η παλέτα, κυριαρχούμενη από δροσερά πράσινα, απαλούς μπλε και γήινες αποχρώσεις, εντείνει την ήρεμη, στοχαστική ατμόσφαιρα. Ο πίνακας προκαλεί νοσταλγικά συναισθήματα, θυμίζοντας την παιδική αθωότητα και τη χαρά των ανθρώπινων δεσμών. Ιστορικά, το έργο συνδέεται με την ακαδημαϊκή ζωγραφική του τέλους του 19ου αιώνα, που εστιάζει στην ιδεαλιστική ομορφιά και τα καθημερινά αφηγήματα με εξαιρετική τεχνική δεξιότητα.