Ta spokojna scena przedstawia dwie młode dziewczynki przy rustykalnej kamiennej fontannie, zatrzymany w czasie moment czułego dzielenia się wodą. Starsza dziewczynka, bosa stojąca na miękkiej ziemi, delikatnie pochyla dużą zieloną ceramiczną dzban na wodę, którą podaje młodszej, klęczącej cierpliwie, z lekko rozchylonymi ustami, gotowej do picia. Ich proste i luźne ubrania nawiązują do spokojnego piękna życia na wsi, podczas gdy miękkie naturalne światło otula ich skórę delikatnym blaskiem, podkreślając niewinność i czystość. Tło rozciąga się na impresjonistyczny, lekko rozmyty krajobraz wiejski, który podkreśla intymny moment na pierwszym planie, nie rozpraszając uwagi.

Delikatne pociągnięcia pędzla artysty pokazują mistrzostwo realizmu i faktury — od gładkości szkliwa dzbana, przez miękkość włosów dziewcząt, po chropowatą powierzchnię kamienia. Kompozycja prowadzi wzrok pionowo, od bosych stóp, które je ugruntowują, przez skupione twarze sióstr, po dzban, który je łączy, tworząc harmonijne i płynne połączenie. Paleta barw, zdominowana przez chłodne zielenie, delikatne błękity i stonowane ziemiste tony, pogłębia spokojną, kontemplacyjną atmosferę. Obraz budzi nostalgię, przywołując niewinność dzieciństwa i proste radości ludzkiej więzi. Jego kontekst historyczny wpisuje się w akademicką tradycję malarstwa końca XIX wieku, skupiającą się na idealizowanym pięknie i codziennych opowieściach przedstawionych z wielką techniczną finezją.