Αυτή η αιθέρια προσωπογραφία αποτυπώνει μια εκλεπτυσμένη γυναίκα, το σώμα της οποίας σκιαγραφείται με λεπτές γραμμές που χορεύουν ελαφρώς στην επιφάνεια—μια ισορροπία μεταξύ υπόνοιας και λεπτομέρειας. Τα μαλλιά της αποδίδονται με απαλά, κυματιστά στρώματα, που αντιπαραβάλλονται έντονα με τον τολμηρό, σχεδόν υπερρεαλιστικό φτερό του καπέλου της, το οποίο εκτείνεται δραματικά προς τα πίσω σαν ένα σκοτεινό κύμα που παγιδεύτηκε εν κινήσει. Το πρόσωπο ζωντανεύει με ήπιες αποχρώσεις χρώματος, ροδαλό ρουζ στα μάγουλα και τα χείλη, δίνοντας ζεστασιά στην κυρίως μονοχρωματική σύνθεση. Το ένδυμα αποτυπώνεται μέσα από μια δίνη λεπτών γραμμών που υποδηλώνουν το πολυτελές ύφασμα χωρίς να επιβαρύνουν την αιθέρια ελαφρότητα της εικόνας.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια θαυμάσια σύνθεση σχεδίου και λεπτής χρωματικής απόδοσης που επιτρέπει στην προσωπικότητα του θέματος να αναδυθεί από ελάχιστες αλλά επιδέξιες κινήσεις. Η κάθετη σύνθεση εστιάζει όλη την προσοχή στο επιβλητικό προφίλ της γυναίκας, επικοινωνώντας σιωπηλή αξιοπρέπεια, υπαινισσόμενη μια παροδική αίσθηση κίνησης στο καπέλο και την απαλότητα της ενδυμασίας της. Το έργο αυτό αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του πορτρέτου στις αρχές του 20ού αιώνα, που συνδυάζει την κομψότητα με τη μοντερνικότητα, και αναδύει την ευαισθησία του Art Nouveau μέσα από οργανικές καμπύλες και τη ρευστότητα των γραμμών. Είναι σχεδόν σαν να ακούς τον απαλό θρόϊσμα του μεταξιού και να νιώθεις τη γαλήνια αυτοπεποίθηση της αριστοκρατικής αυτής φιγούρας με τη διαχρονική χάρη.