Deze charmante voorstelling vangt de speelse onschuld van de jeugd tegen een bijna theatrale achtergrond. De centrale figuur is een jongen gekleed in een soldatenuniformachtige outfit met opvallende gele kniebroeken, een lichtblauw jasje en een karakteristieke muts, die een musket draagt die te groot lijkt voor zijn jonge leeftijd. Zijn zelfverzekerde en licht ondeugende glimlach straalt een jeugdige avontuurlijke geest uit. Rondom hem zijn twee andere kinderen, actief en toch contrasterend — een met een trommel en stokjes, de ander met een eenvoudig houten instrument — die de groep levendigheid geven.

De kunstenaar hanteert een fijne maar zelfverzekerde penseelvoering en een subtiel maar levendig kleurenpalet, gedomineerd door zachte blauwtinten, groenen en aardse geeltonen. Het losse gebladerte aan de bovenkant van het doek lijkt te dansen in de wind en draagt bij aan een gevoel van natuurlijke spontaniteit en lichtheid. De compositie is zorgvuldig uitgebalanceerd; de kinderen vormen een piramidevorm die het oog soepel leidt van de donkere hoeken naar de lichte, centrale figuur die de aandacht trekt. Deze schildering biedt een emotioneel weefsel dat verder gaat dan simpel spel, en roept een bittersweet bewustzijn op van onschuld temidden van volwassen realiteiten en conflicten, vooral betekenisvol in de context van het laat 18e-eeuwse tijdperk.