In dit pastorale tafereel ontvouwt zich een serene tableau onder een uitgestrekte lucht, geschilderd in zachte ochtendtinten. Twee vrouwen, de een in een stralende rode rok en de ander in lichtere tonen, rusten op zacht groen gras tussen het graasende vee. De sfeer voelt levendig maar rustig aan; het is alsof de tijd is stilgezet in een moment van stille vriendschap, hun gezichtsexpressies rijk aan een gevoel van vrede. De details van het vee smelten subtiel samen met de achtergrond, waardoor de eenvoud van het plattelandsleven weerklinkt. Zachte penseelstreken geven het landschap een dromerig karakter, terwijl de zachte texturen van de kleding contrasteren met de ruwe, natuurlijke omgeving.

De compositie leidt de blik van de kijker naar de interacties tussen de figuren, en benadrukt een harmonie, die in de natuur wordt aangetroffen. De weelderige groene vegetatie en de grote witte koe vormen een achtergrond, en creëren een balans tussen menselijk en dierlijk leven. De warme en aardse kleuren roepen gevoelens van nostalgie op; ze fluisteren verhalen over vervlogen dagen, waarin de eenvoud heerste. Al met al vangt dit werk prachtig een pastorale idealisme—een moment wanneer natuur en mensheid samen bestaan in gezegende rust, herinnerend aan de idylle landschappen die een kunstenaarsperiode hebben gedefinieerd.