Dit levendige landschap, doordrenkt van de gouden tinten van geoogst tarwe, vangt de essentie van het platteland in Provence aan het einde van de 19e eeuw. De uitdrukkelijke penseelstreken van de kunstenaar creëren een levendige textuur die de kijker in het tafereel trekt. Op de voorgrond zijn tarwebundels keurig opgestapeld, hun warme tinten contrasteren schitterend met de levendige blauwe lucht erboven. Elke streek lijkt opzettelijk, vol leven, en nodigt de kijkers uit om de warmte van de zon en het aardse aroma van het geoogste graan te voelen.

In de verte werkt een eenzame figuur op het veld, zich aftekenend tegen de gouden uitgestrektheid. Deze tegenstelling tussen menselijk werk en ongetemde natuur roept een diep gevoel van vrede en doelbewustheid op. De huizen op de achtergrond, met hun zachte kleuren, geven een gevoel van schaal en warmte, waardoor de scène wordt verankerd. De emotionele impact is merkbaar, alsof je bijna het zachte geritsel van de tarwe en de verre oproep van de natuur kunt horen, waardoor dit werk een warme viering wordt van de inspanning van een boer temidden van de schoonheid van het land.