De scène speelt zich af in de statige kloosters van het Colegio de San Gregorio, een structuur van immense historische betekenis. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze de architecturale grootsheid vast en leidt de blik van de toeschouwer door een reeks elegante bogen en imposante zuilen. De ingewikkelde details op de balkons en gevels fluisteren verhalen over een rijk cultureel erfgoed en roepen een gevoel van tijdloze schoonheid op. Het spel van licht en schaduw voegt diepte toe, benadrukt architectonische details en werpt een etherische gloed die de algehele sfeer versterkt.

Het lijkt wel alsof je de gefluisterde gesprekken van de figuren die over de binnenplaats verspreid staan en het zachte geritsel van hun kleding bijna kunt horen. Hun aanwezigheid verankert de scène in een specifiek moment uit het verleden. De weergave van de texturen door de kunstenaar, van de gladde steen van de zuilen tot de ruwere oppervlakken van de muren, getuigt van een opmerkelijk vakmanschap. Dit kunstwerk is een venster op een wereld waar kunst en architectuur samenkomen in een symfonie van vormen.