Ta czuła scena ukazuje dwie młode dziewczynki w skromnym, domowym otoczeniu, ich bose stopy delikatnie spoczywają na chłodnej podłodze, oddając intymny moment towarzystwa. Starsza dziewczyna, z łagodnym i pełnym czułości uśmiechem, pochyla się ku młodszej, która wydaje się nieśmiała i zamyślona, z palcami przy ustach, co jest klasycznym gestem wstrzemięźliwości lub niepewności. Paleta barw to miękkie, ziemiste tony — brązy, kremowe oraz wyblakłe niebieskie i czerwone — podkreślające ciepło ich relacji na tle skromnego otoczenia.

Mistrzowskie pociągnięcia pędzla Bouguereau widoczne są w delikatnym oddaniu wyrazu twarzy i faktur — szorstkiej tkaniny sukienek, miękkich, potarganych włosów oraz zużytego drewna krzesła. Światło pada łagodnie, uwypuklając niewinność i kruchość dzieciństwa, a prosty talerz z chlebem i szklanka wody leżące na podłodze sugerują ich skromne środki. Dzieło emanuje emocjonalną autentycznością i cichą godnością, zapraszając widza do odczucia czułych więzi troski i ochrony w codziennym momencie z końca XIX wieku.