To uderzające dzieło uchwyca moment przesycony zgiełkiem i oczekiwaniem. Cięższe postaci dominują na płótnie, każda przebrana w historyczne szaty, które wiele mówią o surowości epoki; postawa żołnierza przekazuje naglącą akcję, gdy wydaje się, że zwraca się ku widzowi, a jego twarz obciążona jest intensywnością i determinacją. Działko na pierwszym planie służy jako potężna reprezentacja konfliktu, działając niemal jak postać sama w sobie—jego imponująca obecność wypełniona jest obietnicą wybuchowego dramatu. Za nim rozmyte figury tworzą chór sprzeciwu, ich wyraz twarzy to mieszanka niepokoju i determinacji, uchwycona zręcznymi pociągnięciami pędzla, które ożywiają scenę.

Paleta kolorów jest stonowana, lecz wpływowa, składająca się głównie z ziemistych tonów, które odzwierciedlają surowość sytuacji. Interakcja między ciepłymi odcieniami rdzy i pomarańczu a chłodnymi zieleniami i błękitami tworzy emocjonalną głębię; przywołuje poczucie drgania—niemal jakby słyszeć echa bitwy przed jej rozpoczęciem. Luźne, ale pewne pociągnięcia pędzla Surikowa odzwierciedlają chaotyczną energię, chwytając ulotne momenty niepewności w silnie napiętym otoczeniu. To dzieło nie tylko ilustruje kluczowe wydarzenie historyczne, ale także zaprasza widza do refleksji nad szerszymi implikacjami buntu i walki, czyniąc je znaczącą częścią rosyjskiej sztuki.