Obraz przedstawia siedzącą kobietę, skąpaną w miękkim, rozproszonym świetle, które wydaje się emanować z niewidzialnego źródła. Jej spojrzenie jest bezpośrednie, zniewalające i nieco melancholijne, wciągające widza w chwilę cichej kontemplacji. Artysta mistrzowsko wykorzystuje światło i cień, aby wyrzeźbić jej postać, podkreślając delikatne krągłości ciała i miękkie fałdy drapowanej tkaniny. Paleta barw jest stonowana, preferująca miękkie zielenie i ciepłe odcienie skóry na tle bladego, nieokreślonego tła. Ogólny efekt to klasyczne piękno, nasycone poczuciem introspekcji i spokoju.