Ta intymna, pastoralna scena ukazuje cichy moment, gdy krowa i jej cielę stoją w płytkiej wodzie, otoczone przez miękkie, ziemiste tony zdominowane przez ciepłe brązy i subtelne zielenie. Pociągnięcia pędzla są luźne, niemal szkicowe, lecz celowe; tworzą delikatne wrażenie ruchu w wodzie i trawach otaczających zwierzęta. Artysta używa przytłumionej palety, która wprowadza spokój i intymność, kontrastując z bogactwem tekstury powierzchni obrazu. Kompozycja skupia dwie postacie blisko siebie, podkreślając czułą więź matki z młodym, podczas gdy rozmyte tło sugeruje spokojny, wiejski krajobraz przechodzący w abstrakcję.

Z bliska czuć artystyczne oddanie dla przedstawienia naturalnych form z emocjonalną subtelnością, nie precyzyjnym realizmem. Scena wydaje się zarówno znajoma, jak i oniryczna, zapraszając widza do refleksji nad cichymi chwilami natury i prostym pięknem codziennego życia na wsi. Namalowana w połowie lat 80. XIX wieku, praca ta zapowiada dalszy rozwój postimpresjonizmu, kładąc nacisk na nastrój i kolor ponad szczegółową reprezentację, podkreślając ewolucyjne podejście artysty do uchwycenia istoty swoich tematów poprzez innowacyjne techniki i ekspresyjne pociągnięcia pędzla.