Scena rozwija się z urzekającą intymnością. Cztery cherubiny, z rozłożonymi delikatnymi skrzydłami, zbierają się wokół młodej kobiety. Mistrzostwo artysty w zakresie ludzkiej formy jest widoczne w miękkich, zaokrąglonych kształtach dzieci i wdzięcznej pozie postaci centralnej. Jej wyraz twarzy jest subtelną mieszanką zadumy i łagodnego zaskoczenia, jakby obudziła się ze snu, a może, była na jego progu. Artysta umiejętnie posługuje się światłem, rzucając miękki blask, który zdaje się emanować z samych postaci, wzmacniając eteryczną jakość sceny.