Ten pełen emocji obraz ukazuje głęboki moment żalu, gdzie postać z aureolą unosi ramiona ku niebu w geście bólu i błagania. Centralne pionowe drzewo dzieli kompozycję, osadzając scenę w mistycznym, zmierzchowym lesie. Poniżej leży bezwładna postać, co dodaje dramatyzmu narracji. Artysta używa bogatej palety barw, z dominującymi głębokimi błękitami, ziemistą zielenią oraz ciepłymi złotymi tonami, tworząc atmosferę zmierzchu pełną smutku i tajemnicy. Miękkie, niemal senne pociągnięcia pędzla zachęcają do zatrzymania wzroku, a obecność białych gołębi symbolizuje pokój i transcendencję pośród żalu. Dzieło łączy symbolizm z romantyzmem, eksplorując motywy straty i żałoby z poruszającym liryzmem. Emocjonalna intensywność jest wyczuwalna, wciągając widza w cichą dramatyczną scenę pod starożytnymi drzewami, gdzie natura i mit splatają się ze sobą.