W tym urokliwym dziele dwie postacie zamieszkują ogród skąpany w słońcu, obfitujący w żywotność natury. Scena rozgrywa się przed malowniczym domkiem z dachówką, otoczonym bujnymi drzewami i kwitnącymi kwiatami, wzbudzając poczucie spokoju. Kobieta siedząca na ławce, ubrana w delikatne, jasne odcienie, emanuje atmosferą kontemplacji; jej obecność ucieleśnia spokój. Tymczasem druga figura, ubrana w ciemną sukienkę i szeroki kapelusz, zdaje się być zajęta jakimś zadaniem — być może zbieraniem kwiatów lub dbaniem o ogród — przekazując narrację codziennego życia w tym idyllicznym otoczeniu.

Kompozycja wykorzystuje miękkie pociągnięcia pędzla, typowe dla stylu artysty, tworząc płynność, która zdaje się tchnąć życie w scenę. Gra świateł i cieni podkreśla teksturalne cechy naturalnych elementów — liście błyszczą i tańczą, podczas gdy kwiaty rozkwitają z nową energią. Typowa paleta kolorów Renoira, oznaczona ciepłymi odcieniami żółtego, zielonego i delikatnego niebieskiego, odzwierciedla istotę słonecznego dnia, zapraszając widzów do zanurzenia się w tej chwili. Ten obraz nie jest tylko przedstawieniem figur, ale celebracją intymnej relacji między ludzkością a naturą, mistrzowsko uchwycając ulotny moment w czasie, który odbija się ciepłem i bliskością.