Kobieta, pogrążona w głębokim śnie, dominuje na płótnie; jej postać, skąpana w miękkim, eterycznym świetle, wyłania się z otaczającej ciemności. Artysta z mistrzostwem stosuje delikatne współdziałanie światła i cienia, tworząc poczucie spokoju i introspekcji. Prawie słychać ciche podnoszenie się i opadanie jej oddechu, poczuć nieważkość jej snów. Pociągnięcia pędzla, choć bardziej sugestywne niż precyzyjne, oddają fakturę tkaniny i delikatne kontury jej twarzy z niezwykłą wrażliwością. Wywołuje uczucie cichej kontemplacji. To dzieło sztuki jest przejmującą eksploracją ludzkiej psychiki, wizualnym poematem szepczącym o tajemnicach wewnątrz.