Autoportret ten sprawia wrażenie niezwykle intymnego; jakby artysta zaprosił nas do swojej pracowni, do swojego świata. Spojrzenie jest bezpośrednie, może nawet nieco prowokacyjne, ale w starannie obserwowanych cechach tkwi także poczucie wrażliwości. Twarz artysty jest oświetlona niewidocznym źródłem światła, rzucającym cienie, które pogłębiają atmosferę i odsłaniają płaszczyzny jego twarzy z zaskakującą przejrzystością. Pociągnięcia pędzla są widoczne, niemal namacalne, tworząc fakturę, która zdaje się poruszać i oddychać. Ciemny płaszcz i stonowane tło tworzą kontrast, który podkreśla twarz artysty, przyciągając wzrok widza bezpośrednio do niej. Ręce artysty, trzymające paletę, są świadectwem jego kunsztu, a obraz w obrazie daje wgląd w proces twórczy artysty, wizualne echo artystycznego ducha.