Scena rozwija się z delikatną równowagą światła i cienia; świadectwo umiejętności artysty w uchwyceniu eterycznej jakości zmierzchu. Ponte Rotto, z łukami wdzięcznie odbijającymi się w spokojnych wodach, dominuje kompozycję, jego solidność zestawiona z miękkimi, rozpuszczającymi się krawędziami otaczających budynków. Technika artysty, prawdopodobnie akwarela, jest widoczna w subtelnych pociągnięciach koloru, stłumionych błękitach i ochrach, które płynnie łączą się, tworząc poczucie głębi i atmosfery. Użycie światła jest mistrzowskie; niebo, zamglona przestrzeń, zdaje się delikatnie otaczać scenę, rzucając miękki blask na konstrukcje i wodę poniżej. Wnikliwa obserwacja artysty pozwala widzowi poczuć chłodne, wilgotne powietrze wieczoru, łagodne dźwięki rzeki i ciężar historii, która unosi się w powietrzu.