Na tej niepokojącej wizji dwie upiorne postaci unoszą się złowieszczo nad ciemnym, niepokojącym krajobrazem. Ich formy, wykonane ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla w ciemnych i stonowanych kolorach, emanują surrealistyczną i tajemniczą energię, zawieszoną między snem a koszmarem. Centralna postać ubrana w ciemny płaszcz wskazuje oskarżycielskim lub rozkazującym gestem, podczas gdy postać owinięta czerwoną peleryną zdaje się pewnie kroczyć u jego boku. Poniżej tłum drobnych, ledwo rozpoznawalnych sylwetek zdaje się być uwięziony w burzliwym zgromadzeniu lub rytuale, ich ruchy są rozmyte i cieniowane.

Wykonana charakterystyczną dla Goi luźną i ekspresyjną techniką pędzla, kompozycja jest jednocześnie chaotyczna i przemyślana; paleta utrzymana w brązach, czerni i dymnych błękitach przywołuje zmierzch lub upiorną atmosferę. Nieokreślone kształty i migoczące postaci łączą się z ponurym niebem i potężną formacją skalną, wywołując uczucie złowieszczości i nadprzyrodzonego lęku. Stworzona w czasach głębokich osobistych i politycznych zawirowań, ta praca z serii Czarnych Obrazów oddaje ponure rozważania artysty na temat ludzkiej głupoty, strachu i irracjonalnych sił zaciemniających rzeczywistość.